Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Τα «σαγόνια» της ανεργίας


Η κυβέρνηση συνεργασίας, σε μία καταστροφική για την Ελλάδα της ανέχειας, οικονομική περίοδο, επιχειρεί αναθέρμανση της οικονομίας και μείωση της ανεργίας. Ωστόσο, οι δείκτες εργασίας δείχνουν πως ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού δεν εργάζεται ή είναι παθητικά εργαζόμενοι. Συγεκριμένα οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες των οποίων οι αποδοχές δεν τους εξασφαλίζουν τα απαραίτητα.
Υπολογίζεται, ότι υπάρχουν, αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, περίπου 1.014.000 άνεργοι συμπολίτες μας, ενώ παράλληλα το ποσοστό αυξάνεται δραματικά αν λάβουμε υπ΄όψιν μας, όσους δουλεύουν σε εργασίες μερικής απασχόλησης, καθώς και τους ελεύθερους επαγγελματίες που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να μαραζώνουν.
Είναι γεγογός ότι στην Ελλάδα έλειπε εδώ και καιρό ένας συστηματικός προγραμματισμός της οικονομίας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σημαντικών διαρθρωτικών προβλημάτων, τα οποία βέβαια δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι διάφορες πολιτικές ηγεσίες. Πρόσφατα, ο υπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης διακήρυξε ότι τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται μέρα με τη μέρα, ενώ τόνισε ότι ο κάθε άνεργος κοστίζει στο κράτος 1000 ευρώ, εκ των οποίων τα 550 αναφέρονται στις εισφορές που θα λάμβαναν τα δημόσια ταμεία, ενώ τα υπόλοιπα οφείλονται στα επιδόματα ανεργίας.
΄Οσον αφορά, το νέο παραγωγικό δυναμικό της χώρας ίσως θα έπρεπε να αναζητήσει την εξασφάλιση εργασίας, ακόμη και στο εξωτερικό, όπου η μόρφωση αναγνωρίζεται και αμοίβεται περισσότερο απ’ότι στη χώρα μας.
Σύμφωνα με το Μ. Παπαντωνίου, καθηγητή φυσικής στο σχολείο μας, ο οποίος έχει ζήσει και εργαστεί στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, μας διαβεβαίωσε μέσω της συνέντευξης που μας παραχώρησε, ότι τα κίνητρα μετανάστευσης δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά. Οι ξένες χώρες, οι οποίες ανθίζουν οικονομικά, αξιοποιούν τη νέα επιστημονική παραγωγική γενιά, ενώ παράλληλα ένα μεγάλο μέρος καταφεύγει εκεί με σκοπό την επέκταση των πνευματικών οριζόντων του, αφού εκεί μπορούν να σπουδάσουν, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, το επιστημονικό αντικείμενο ασχολίας τους.
Επομένως, αποτελεί αναγκαιότητα η πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων, οι οποίες θα συμβάλλουν στην επιτάχυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης και θα υπολογίζουν τον αθρώπινο παράγοντα. Αυτό σημαίνει δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, που προϋποθέτει βέβαια κατάλληλη οργάνωση και υποδομή των οικονομικών παραγόντων. Μπορεί όλα τα παραπάνω να μοιάζουν πολύ θεωρητικά στη σημερινή πραγματικότητα, ωστόσο είναι βέβαιο ότι η καταπολέμηση της κρίσης απαιτεί στενά καθορισμένα σχέδια.
Μπιρμπίλης Σταύρος Γ4
Πανόπουλος Κώστας Γ4

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου