ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Ο  ρατσισμός ορίζεται ως η μεροληπτική και δογματική στάση κάποιων ατόμων σε συνανθρώπους τους, που τυχαίνει να διαφέρουν από αυτούς και  μπορεί να υιοθετήσει τρείς  μορφές, μπορεί να είναι:

•   Φυλετικός: διακρίσεις που στηρίζονται στη διαφορετικότητα του χρώματος.
•   Εθνικός: το αίσθημα ανωτερότητας ενός έθνους έναντι κάποιου άλλου.
•   Κοινωνικός: διακρίσεις βασισμένες σε πολιτικές, ιδεολογικές, πνευματικές, οικονομικές, πολιτιστικές διαφορές, διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, των μειονοτήτων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

  Καθώς λοιπόν ο κοινωνικός ρατσισμός αποτελεί συχνό φαινόμενο στην εποχή μας, θα ήταν άξιο απορίας αν δεν παρατηρούνταν και στο σχολικό περιβάλλον, το οποίο είναι κέντρο συνάντησης ατόμων που παρουσιάζουν διαφορετικές αντιλήψεις, απόψεις και πιστεύω. Όπως επίσης και σημείο που ελεύθερα συνυπάρχουν άτομα από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, διαφορετικά  έθνη, διαφορετικές φυλές. Επομένως καμία  έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός πως ο ρατσισμός στα σχολεία βιώνεται σε όλο του το μεγαλείο.

 Για του λόγου το αληθές σύμφωνα με έρευνα της UNICEF με θέμα τον φυλετικό και εθνικό ρατσισμό, η οποία διεξάγει το 2001 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με πληθυσμό μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς μαθητών όλων των σχολείων των συγκεκριμένων  περιοχών , τα αίτια του  ρατσισμού στα ελληνικά σχολεία είναι τα εξής:

•    Το γεγονός πως τα σχολεία λειτουργούν ως καθρέφτης της κοινωνίας στην οποία προβάλλονται στερεότυπα και προκαταλήψεις για τους αλλοδαπούς μαθητές. Στερεότυπα που πολλές φορές  δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και έτσι τα παιδιά ακούσια συνάγουν λάθος συμπεράσματα και οδεύουν στο ρατσισμό.
• Ο κυρίαρχος και βασικός ρόλος των εκπαιδευτικών στην αποφυγή των κοινωνικών διακρίσεων και στην προσπάθεια να εντάξουν τους αλλοδαπούς μαθητές, αρμονικά στο σχολικό περιβάλλον. Αυτό λοιπό δεν επιτυγχάνεται διότι οι καθηγητές και δάσκαλοι δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι για να διδάξουν αλλοεθνείς μαθητές, οι οποίοι δεν συμβαδίζουν πολλές φορές με τα μέχρι τότε δεδομένα στην επαγγελματική τους ενασχόληση.
•    Οι ξενοφοβικές  αντιλήψεις κάποιων για τους μόνιμους κάτοικους από άλλες χώρες στην Ελλάδα, τους λεγόμενους μετανάστες, συνήθως οικονομικοί, παρασύρουν γονείς οι οποίοι με την σειρά τους μεταφέρουν αδικαιολόγητο φόβο στα παιδιά τους. Έτσι εκείνα δρώντας με βάση τα λεγόμενα των γωνιών τους και κατά συνέπεια τις συμβουλές τους, επιλέγουν να κρατήσουν απόμακρη στάση απέναντι στους αλλοδαπούς. Αυτή τους η αντίδραση έχει ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση των συγκεκριμένων μαθητών, χωρίς κάποια εύλογη δικαιολογία.

Εύκολα, λοιπόν, κάποιος μπορεί να συνάγει πολλά συμπεράσματα, παρατηρώντας τα συμπεράσματα της παραπάνω έρευνας, για τον ρατσισμό στα σχολεία της χώρας μας, ο οποίος είναι κυρίως φυλετικός ή εθνικός παρά κοινωνικός.

Ο ρατσισμός στα σχολεία πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να αντιμετωπιστεί. Αυτό θα γίνει πράξη μόνο μέσω της ανθρωπιστικής παιδείας, δηλαδή την καλλιέργεια του αμοιβαίου σεβασμού, της αμοιβαίας κατανόησης και με  την μετάδοση ηθικών και κοινωνικών αξιών, όπως για παράδειγμα η ισότητα και η ελευθερία.
ΓΙΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ Β1
ΤΣΟΥΦΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ Β5